LUKE 24: ‘God bepaalde onze route en ons plan’
Ze wilde een medisch discipelschapstraining volgen op Hawaï. Ze had haar leer-werktraject daarvoor opgezegd en haar studie on hold gezet. Zo duidelijk voelde ze dat God wilde dat ze dat zou doen. In het najaar van 2021 zou ze gaan. “En toen kwam de tweede coronagolf. Ik heb me niet laten vaccineren en daardoor kon ik niet gaan”, zegt Lisa Broeksema (22). Ze begreep het niet. “Ik was zo in de war, ik was er van overtuigd dat ik daar moest zijn en die overtuiging bleef, ook al stonden alle seinen op rood.”
In die tijd heeft ze veel gebeden. “Ook samen met mijn verloofde, Chris (21). Toen sprak God heel duidelijk tegen hem. We moesten een reis maken, samen, waarbij we een visie zouden krijgen voor de toekomst.” Een hele duidelijke opdracht, zo leek het, maar ook verwarrend. “We waren niet getrouwd, voor mij is dat niet in lijn met de Bijbel, samen op reis gaan terwijl we nog niet getrouwd zijn.” Ze zochten naar wat God dan voor hen wilde, maar het werd niet duidelijk. “Toen hebben we het eigenlijk een beetje losgelaten. Dat was in januari 2022. Ik ging een nieuw leer-werktraject aan, in vertrouwen dat God het ons duidelijk ging maken.”
Gehoorzamen
In die winter sprak ze een man in de kerk. “Ik kreeg op mijn hart dat ik met hem moest praten, maar ik twijfelde en toen sprak hij mij aan. Hij wees me op de website van een organisatie die visiereizen aanbood. Daar was voor ons niets bij, maar die organisatie verwees ons naar Operatie Mobilisatie. Toen we daar de Luke24 reis naar Namibië zagen staan, was het meteen duidelijk.” In de omschrijving zagen ze zwart op wit de opdracht die ze van God kregen. “Gods stem leren verstaan, een visie krijgen voor de toekomst. Het stond er allemaal in.” Ze meldden zich aan voor de reis van april 2022. “Voor Chris was het vooral een stap uit gehoorzaamheid. Hij vond het heel spannend.” Opnieuw was er aanvechting. “We kregen bericht dat er te veel aanmeldingen waren, wij stonden op de wachtlijst.” Drie dagen lang hebben Lisa en Chris gebeden en gevast. Toen kwam het verlossende antwoord, ze mochten mee.
Geen plan, geen route
De Luke24 reis duurt een maand. Er is geen plan, geen route. De reisleiders Japie en Ronel, laten dat helemaal aan God over. De eerste week was een week van gebed. We vroegen God wat Hij wilde voor deze groep. Japie en Ronel namen ons mee in het leren verstaan van Gods stem en het was zo bijzonder dat Hij tot meerdere groepsleden dezelfde dingen sprak.” God vertelde dat Zijn grootheid gezocht moest worden in de natuur. “Toen hebben we een berg beklommen, een berg die God ons heeft laten zien in een beeld. Dat was een hele zware klim. Boven op die berg hebben we overnacht en in de nacht hebben we in tweetallen steeds een uur gebeden. God heeft echt die berg aangewezen, we mochten daar heel veel dingen achterlaten. Voor mij waren dat dingen waar ik waarde aan hechtte. Financiële zekerheid, huisje, boompje, beestje. Anderen mochten hun voormalige liefdesrelaties daar laten, weer iemand anders liet angst voor mensen achter.”
Terug in de bewoonde wereld maakte God opnieuw duidelijk waar de groep naar toe moest. “Heel concreet kregen mensen dat door, zelfs de naam van het appartementencomplex werd genoemd.” Daar heeft de groep cursussen gevolgd en hebben ze leren leven vanuit de rust. “Heel anders dan wat we gewend zijn, een soort omgedraaid ritme. Waar we hier uitrusten na een werkdag, begon de dag daar met rust. We stonden vroeg op en begonnen de dag met een uur stille tijd, gevolgd door een uur sporten. Eerst rust, dan voor je lijf zorgen. Pas dan kun je écht dienend gaan leven. En we hebben zo gemerkt dat het waar is.”
De derde week was een week van dienen. “We hebben die week lesgegeven op een basisschool en geslapen in tentjes bij iemand in de achtertuin.” Eén van de groepsleden kreeg in die week heel duidelijk van God de opdracht op die school te blijven. “Ze had een grote liefde voor de kinderen. Ook kon ze heel goed met het schoolhoofd overweg. In die tijd was ze aan het solliciteren voor een nieuwe managementfunctie in de USA. Ze kreeg het verlangen om veel zichtbaarder voor Gods koninkrijk aan het werk te gaan. In gebed kreeg ze een visie: 'Dit dorp kan alleen Gods liefde leren kennen vanuit de jonge nieuwe generatie'. Dit sprak zo duidelijk tot haar dat ze dit nu werkelijkheid wil maken. Ze is nu alles aan het regelen om terug te kunnen gaan.”
Relatie op scherp
Nooit eerder heeft Lisa op zo’n manier geluisterd naar God. “Hij heeft ook nog nooit zo persoonlijk gesproken.” Voor Chris was het een hele pittige maand. “Hij is heel rationeel ingesteld en het was voor hem een enorme uitdaging om echt te luisteren. Gods stem komt niet altijd uit de hemel vallen. Het is ook je geweten dat spreekt. Van Japie en Ronel hebben we ook geleerd dat God spreekt door je gedachten. Het onderscheid maken tussen denken uit je vlees en gedachten die zijn ingegeven, kun je leren. Voor Chris was dat heel moeilijk. Dat verschil tussen ons, mijn enthousiasme en zekerheid versus zijn rationele en nuchtere aard, heeft onze relatie wel op scherp gezet. Dat was moeilijk. Gods opdracht om samen een reis te maken en een visie te vormen voor onze toekomst, zou toch niet betekenen dat we uit elkaar zouden gaan?” Gelukkig, echt in de laatste dagen, sprak God heel duidelijk tot Chris. “Hij kreeg het woord Kailua in gedachten en daarbij een beeld van lesgeven. Kailua blijkt een stad in het Kona-district te zijn, op Hawaï, dichtbij waar ik de discipelschapstraining wilde doen. Zo mooi en duidelijk!”
Alles wordt duidelijk
Na een paar maanden thuis, belde Lisa meteen met de mensen die de training op Hawaï gaven. “Dat was afgelopen september. Ze vertelden mij toen dat ik al die maanden in hun gedachten ben gebleven en ze hebben steeds voor ons gebeden.” Dat het Hawaï wordt en dat ze daar allebei naar toe gaan, is Lisa en Chris heel duidelijk geworden. Alleen het ‘wanneer’ is nog onzeker. “Inmiddels zijn we onze bruiloft aan het plannen. We willen in maart trouwen en in januari start er een nieuwe discipelschapstraining op Hawaï. Als God duidelijk maakt dat we meteen moeten gaan, dan gaan we. Maar we hebben echt geleerd dat God zeker maakt. Zo lang wij niet zeker weten, is het nog niet de tijd. Maar onze visie staat vast.”