Een wereld die voor je opengaat
Een hypermodern toilet of een struik? In elk van de ruim honderd landen die Johan (77) en Lenie (74) met OM schepen bezochten, ging er een wereld voor hen open. Maar dat gold ook zeker voor de lokale inwoners…
In het ene land was het toilet voorzien van allerlei knopjes met onleesbare tekens, die bij nieuwsgierige gebruikers voor grote verassingen zorgden. In het volgende land was er helemaal geen toilet, en was men op een goede struik aangewezen. In de ene kerk werd je als spreker in een eigen kleedruimte als ster onthaald en opgemaakt, om op een groot podium met meerdere camera’s te spreken. In de volgende kerk moest je ieder woord zorgvuldig kiezen omdat zij onder scherp toezicht stond...
Bij aankomst was het in elke haven in ieder geval alle hens aan dek, en gonsde er een golf van opwinding door de bemanning en de lokale bevolking aan land. Vrijwel meteen werden de busjes met een kraan op de kade gezet, werden er mensen weggebracht en opgehaald en trokken teams het binnenland in om mensen te bezoeken en hulp te verlenen. Lenie was altijd een van de onverschrokken chauffeurs. Slechts een enkele keer stapte ze uit, toen het busje via twee balken over een ravijn moest… Ondertussen werd aan boord alles klaargemaakt voor de feestelijke, officiële opening van het schip voor het publiek.
De impact van het bezoek van het schip bleek vaak pas achteraf, wanneer het schip opnieuw de haven aandeed en lokale kerken en bedieningen enorm bleken te zijn gegroeid, of uit de verhalen van lokale bewoners die naderhand verteld werden. Zo vertelde de Indiase Dominique eens aan boord hoe hij als straatjochie de Doulos bezocht. Hij probeerde, zoals wel vaker gebeurd, spullen te stelen om later aan wal weer te verkopen. Maar werd betrapt. Hij kreeg het Evangelie te horen, en was zo geraakt door de ervaring dat hij tegen God zei: “God, ik zo graag leren. Ik wil een vak leren en op dat schip werken als machinist.” Een aantal jaren later werd hij door iemand die hem sponsorde naar Engeland gehaald, waar hij de gelegenheid kreeg om de zeevaartschool te doen. Hij werd chief engineer op de Doulos.
“Zulke verhalen hoor je zo vaak, dat die impact zo groot is in de levens van mensen”, zegt Johan. Sommigen kunnen dankzij het schip eindelijk een Bijbel krijgen. Anderen voelen zich enorm bemoedigd door de zondagse dienst op het schip bij te wonen met honderden andere christenen, omdat in hun omgeving slechts een handjevol christenen zijn die verdrukt worden. Hoewel het schip maar korte tijd in de haven verblijft, brengt het altijd iets teweeg, en ontstaat er een rimpeleffect dat nog lang doorwerkt. En een bezoek kan soms deuren openen die anders gesloten zouden blijven.
Johan en Lenie herinneren zich hoe ze tijdens de reis naar een vrij gesloten land in Azië als bemanning besloten te bidden en vasten, omdat er geen toestemming gegeven werd om in de haven aan te meren. Het schip was niet welkom, en daarbij was de haven ook alleen voor vrachtverkeer bestemd. Maar net voor aankomst kreeg de bemanning toch ineens groen licht. De haven bleek op dat moment leeg, waardoor het schip aan de kade kon aanleggen. “Op de kade stond binnen mum van tijd een menigte die door politie en met dranghekken werd tegengehouden. Maar de mensen pikten dat niet en liepen de hekken omver om bij het schip te komen.”
Missiewerkers die aan wal ging werden overal gevolgd. Vanuit de overheid werd het Evangelie duidelijk niet met open armen ontvangen. Met één uitzondering. “Een hooggeplaatste minister vertelde de directeur van het schip: ‘Jaren geleden, toen een schip van OM hier aanmeerde, hebben we allemaal Bijbels gekregen. Direct nadat het was vertrokken werd iedereen opgeroepen om die Bijbels onmiddellijk op het plein te brengen om op een grote stapel te worden verband. Wie dat niet deed werd gevangengezet. Maar ik heb dat niet gedaan. Ik heb er ook weleens in gelezen.’ Deze man was nu door God gebruikt om in dit land de deur voor ons te openen.”
De schepen van OM zijn drijvende getuigenissen met werelden aan unieke verhalen. “Al waren we tien jaar aan boord, we zouden nog wel langer willen”, merkt Johan op. “Die persoonlijke getuigenissen en verhalen, dat is wat het zo bijzonder maakt”, vult Lenie aan. Ze wil iedereen aanmoedigen om de Logos Hope zelf te bezoeken, en dan vooral de tijd te nemen om in het café naar verhalen van de bemanning te luisteren.
In mei 2026 komt de Logos Hope naar Nederland en heb jij de kans om deze wonderlijke verhalen persoonlijk te ervaren. Hou onze website in de gaten voor meer informatie en definitieve data!