Zuidoost-Azië
De grootste moslimpopulatie ter wereld woont niet in het Midden-Oosten, maar verspreid over de vele duizenden eilanden die Indonesië vormen. Samen met de inwoners van het minisultanaat Brunei, gelegen op het eiland Borneo, wonen in dit focusbied ongeveer 284 miljoen mensen, waarvan meer dan 80 procent moslim is.
Op de eilanden van de Indische archipel hoor je meer dan 700 verschillende talen, gesproken door ongeveer 300 afzonderlijke etnische groepen. Je vindt er uitgestrekte regenwouden met afgelegen dorpen, maar ook moderne megasteden. En ze zijn bezaaid met boeddhistische en hindoeïstische tempels, moskeeën en kerken. In Indonesië is dan ook het motto: eenheid in diversiteit. Maar in de praktijk komt dit niet echt tot uiting.
In 2024 stond Indonesië nog op de ranglijst christenvervolging van Open Doors, omdat christenen er regelmatig te maken krijgen met geweld vanuit islamitische groeperingen. De islam is niet de officiële godsdienst van het land, het erkent ook het boeddhisme, hindoeïsme, katholicisme en protestantisme, en godsdienstvrijheid is in de grondwet vastgelegd. Toch merken kerken dat ze beperkt worden in hun activiteiten, en worden christenen vaak achtergesteld op moslims. Evangelisatie is niet verboden, maar kan eigenlijk alleen individueel, en niet in georganiseerd verband.
Momenteel is er veel onvrede over de politiek in Indonesië, wat leidde tot gewelddadige protesten. Er heerst grote armoede onder de bevolking, en er is een gebrek aan goede banen. Terwijl het land de grootste economie van Zuidoost-Azië heeft, die ook sterk blijft groeien. In buurland Brunei is de situatie een stuk stabieler. De sultan regeert er als absoluut vorst, en dankzij inkomsten uit olie en gas is de levensstandaard hoog. Onderwijs en zorg zijn er gratis.
Brunei is het eerste en enige land in Zuidoost-Azië dat de sharia heeft ingevoerd. In dit schatrijke sultanaat is het proberen te bekeren van mensen tot het christendom verboden en kunnen moslims die voor Jezus kiezen rekenen op fikse straffen. Bekeerlingen worden vaak door hun families enorm onder druk gezet om hun besluit terug te draaien. Er worden in dit land geen vergunningen voor nieuwe kerken afgegeven. Christelijke symbolen zijn verboden, evenals het vieren van christelijke feestdagen in het openbaar.
Op het eerste gezicht lijkt de geestelijke situatie in dit focusgebied zich scherp af te tekenen in een overgrote moslimmeerderheid en wat kleine, gemarginaliseerde minderheden, zoals christenen. Maar ieder eiland kent zijn eigen religieuze landschap. Sumatra en Java zijn overwegend islamitisch. West-Papoea is daarentegen overwegend christelijk. Op Bali wordt door de overgrote meerderheid van de bevolking een vorm van hindoeïsme aangehangen, waarin animisme en voorouderverering een belangrijke rol spelen. En over het algemeen geldt dat mensen in dit focusgebied zich, ongeacht hun religieuze achtergrond, veel bezighouden met animisme en lokale tradities, welke ze met hun geloof vermengen.
Indonesië heeft de grootste protestantse gemeenschap in Zuidoost-Azië, en de op twee na grootste christelijke gemeenschap in heel Azië. Maar de kerken in Indonesië zijn over het algemeen niet naar buiten gericht, en het aantal christen in het land loopt terug. Er is weinig samenwerking tussen kerken, en missionaire initiatieven met name van jongeren vinden weinig steun. Voor de weinige missiewerkers is de missie dus tweeledig: het bereiken van mensen die Jezus nog niet kennen en de kerk mobiliseren om hetzelfde te doen.
Er leven 165 onbereikte volken in dit uitgestrekte gebied, en 23 volken waar nog geen contact mee is gelegd en door wie het Evangelie nog nooit werd gehoord. Naar schatting zijn er 26.000 missiewerkers nodig om iedereen in Zuidoost-Azië het Goede Nieuws te laten horen. Effectief het Evangelie delen gebeurt hier vooral door relaties, en omdat men argwanend staat tegenover vreemdelingen en mensen met een andere religieuze achtergrond kost dit tijd. Bid je mee?
Gebed voor Zuidoost-Azië:
- Bid voor meer arbeiders in deze oogst.
- Bid dat de kerk in Indonesië de grote opdracht ter harte zal nemen.
- Bid voor samenwerkingen tussen kerken
- Bid dat missiewerkers het vertrouwen van gemeenschappen zullen kunnen winnen, en dat er openheid zal zijn voor het Evangelie.
- Bid voor de regeringen van Brunei en Indonesië, voor beleid dat daadwerkelijk vrijheid van godsdienst zal bevorderen en christenen uit angst en onzekerheid haalt.
- Bid dat lokale leiders effectief getraind en toegerust mogen worden.
- Bid om strategieën voor het kleine OM team in Indonesië om het Goede Nieuws te delen met onbereikte volken.
- Bid om een strategie voor een nog te starten missie in Brunei.
- Bid dat de juiste mensen zich zullen aansluiten en dat het werk in dit focusgebied een sneeuwbaleffect zal hebben.
- Bid voor rust, een einde aan geweld, en de verbetering van de economische positie van mensen.